Ilu rodziców, tyle różnych stylów wychowywania dzieci. Szczególnie młode osoby oczekujące narodzin swojego pierwszego dziecka często mają romantyczne wyobrażenie o tym, jak będzie wyglądało wychowywanie malucha. W głowie malują się idealne sceny z zabaw, spacerów i wspólnych wypadów. Z drugiej strony są bombardowani apokaliptycznymi wizjami braku snu, zaniedbania małżeństwa i utraty całej radości z życia. Rzeczywistość często odbiega od tych wyobrażeń, a pewne przekonania, które przyjmujemy jako rodzice, mogą prowadzić do frustracji i niezdrowej presji. Nigdy nie jest aż tak różowo, ale nie jest też aż tak źle. W tym artykule rozprawimy się z pięcioma największymi mitami na temat wychowania dzieci, aby pomóc Ci w rozumieniu prawdziwych wyzwań i radości, jakie niesie ze sobą rodzicielstwo.

Mit 1: Dziecko, które jest kochane przez rodziców, nie potrzebuje dyscypliny

Przede wszystkim warto pamiętać, że początki rodzicielstwa to czas, w którym dziecko odkrywa siebie samo, ale i rodzice próbują odnaleźć się w nowej roli. Łatwo jest uwierzyć, że „nasze dziecko jest inne, bo je kochamy”. W naszym przekonaniu własna pociecha będzie idealnie wychowana, a my nie będziemy musieli stosować żadnych środków dyscyplinarnych. Jednak, gdy nasze dziecko zaczyna wykazywać objawy złości czy histerii, możemy poczuć się zdezorientowani i zaniepokojeni. Prawda jest taka, że dzieci mają prawo do wyrażania emocji, w tym również złości. To naturalna część ich rozwoju i odkrywania własnej tożsamości. Jednak, jako rodzice, możemy ustalić pewne granice i wprowadzić konsekwencje dla niewłaściwego zachowania.

Dyscyplina jest istotnym elementem wychowania, który pomaga dziecku zrozumieć, jak postępować w społeczeństwie i respektować granice. Również Wy, jako rodzice będziecie musieli wypracować własne pojęcie „dyscypliny”, czyli tego, co motywuje Wasze dziecko. Gdy odkryjecie efektywny sposób postępowania z maluchem, natychmiast staje się on bardziej wymagający, zmieniając zasady interakcji. Nie dzieje się to celowo, lecz jest wynikiem naturalnego procesu wzrostu i przyswajania nowych umiejętności. To dobry znak - Twoje dziecko się rozwija! W rezultacie dotychczasowe strategie wychowawcze tracą swoją aktualność. Jednak gdy rodzice zdobędą umiejętność stosowania różnorodnych technik i metod wychowawczych, zyskują możliwość zastąpienia nieefektywnych praktyk. Posiadanie szerokiego zakresu znanych technik zwiększa ich elastyczność i skuteczność w podejściu do różnych sytuacji.

 

 

Mit 2: „Nie noś, bo przyzwyczaisz!”

Takie hasło usłyszała chyba każda przyszła i obecna mama. Tymczasem jest to jeden z największych rodzicielskich mitów wszech czasów. Nasze matki i babcie chętnie go powtarzają, wzbudzając w młodych mamach poczucie winy. Tymczasem każda kobieta, która próbuje zignorować płacz swojej pociechy, czuje, że jest to nienaturalne zachowanie. I ma rację! Naukowcy dowiedli, że gdy rodzic szybko i konsekwentnie reaguje na płacz dziecka w pierwszych trzech miesiącach życia, w przyszłości dziecko płacze mniej i krócej. Taka reakcja na płacz sprzyja przejściu na inne formy komunikacji, takie jak mimika twarzy, gesty i wczesne artykułowanie dźwięków, szybciej niż u rówieśników, których opiekunowie nie reagują na płacz. Istnieją również dowody wskazujące na lepsze umiejętności językowe u dzieci, które doświadczyły tego rodzaju reakcji od rodziców.

Tymczasem długotrwały płacz bez reakcji ze strony rodzica, może negatywnie wpływać na rozwój dziecka. Stres powoduje wzrost poziomu kortyzolu, hormonu stresu, co może prowadzić do uszkodzenia hipokampa, odpowiedzialnego za pamięć. Dodatkowo występuje wzrost ilości uderzeń serca, spadek poziomu tlenu we krwi i wzrost ciśnienia, co może przyczynić się do problemów z sercem i naczyniami krwionośnymi. Przedłużający się płacz może także skłaniać dziecko do połykania powietrza, powodując dolegliwości bólowe, problemy trawienne i wyczerpanie. Noszenie dziecka zatem wcale nie spowoduje, że zacznie ono „wymuszać” coś na rodzicach.

Mit 3: Rodzic powinien być cierpliwy, a maluchy zawsze powinny być uśmiechnięte

Rodzicielstwo jest trudne. Każdy odnajduje się w nim inaczej, ale na ogół jest to szalenie trudna praca. To naturalne, że nawet rodzic będący na co dzień oazą spokoju, w końcu może wybuchnąć. Ważne jest, abyśmy nie obwiniali się za te momenty, ale jednocześnie starali się uczyć, jak radzić sobie ze stresem i kontrolować nasze reakcje. Komunikacja i budowanie zdrowych relacji z naszymi dziećmi wymagają czasu i praktyki. Podobnie jak dorosły ma prawo do gorszych chwil czy nawet dni, tak samo i dzieci mogą doświadczać trudnych emocji. Warto jednak pamiętać, że nawet kilkulatki wciąż jeszcze uczą się radzić sobie ze swoimi uczuciami, nierzadko nie wiedzą, jak je nazwać, ani co z nimi zrobić. Dlatego tak, jak nie oczekujemy od siebie przyklejonego codziennie uśmiechu na ustach, nie powinniśmy wymagać tego od swoich dzieci.

Mit 4: Jeśli będziesz poświęcać dziecku za dużo uwagi, rozpieścisz je

Istnieje wiele badań i teorii, które sugerują, że rodzicielska uwaga i wsparcie mają pozytywny wpływ na rozwój dziecka, a niekoniecznie prowadzą do rozpieszczenia. Badania w dziedzinie psychologii rozwojowej wskazują, że bezpieczne przywiązanie między dzieckiem a opiekunem jest kluczowe dla zdrowego rozwoju emocjonalnego. Dzieci, które doświadczają bliskości i uwagi rodziców, mają tendencję do wytworzenia bezpiecznego przywiązania, co sprzyja zdrowemu samopoczuciu i relacjom z innymi. Dzieci uczą się poprzez interakcje społeczne. Udzielenie im dużo uwagi pozwala na rozwijanie umiejętności społecznych, zrozumienia empatii i budowania zdrowych relacji z innymi. Dodatkowo maluchy, które otrzymują wsparcie i pozytywną uwagę od rodziców, zazwyczaj rozwijają większą pewność siebie. To może wpływać korzystnie na ich osiągnięcia szkolne, relacje z rówieśnikami i ogólne samopoczucie.

 

 

Mit 5: Jeśli rodzic popełni błąd, to jest to zawsze negatywne dla dziecka

Nikt nie jest doskonały, a rodzicielstwo to proces pełen wyzwań. Czasami popełniamy błędy i mamy trudności w podejmowaniu decyzji. Jednak ważne jest, abyśmy nie obwiniali się za każde potknięcie, ale skupili się na tym, jak możemy się poprawić. Istotne jest, abyśmy zdawali sobie sprawę, że nasze dzieci uczą się również na naszych błędach i żeby pokazać im, jak radzić sobie z niepowodzeniami. Niestety nawet najbardziej znane i sprawdzone metody wychowawcze nie zawsze da się przełożyć na nasz konkretny przypadek i nasze życie. Dlatego warto dać sobie pewien margines na popełnianie błędów oraz wyciąganie z nich wniosków.

Mnóstwo zabawek, nadmiar nudy, swoboda - czyli inne mity

Często myślimy, że aby być dobrym rodzicem, musimy otaczać nasze dzieci najnowszymi zabawkami i gadżetami. Jednak prawda jest taka, że najważniejszą rzeczą, jaką możemy dać naszym dzieciom, jest nasza uwaga i czas. Zabawki mogą dostarczać rozrywki, ale to interakcje z rodzicami, nauka przez zabawę i wspólne spędzanie czasu tworzą największą wartość dla rozwoju dziecka. Niezależnie od tego, ile zabawek posiadamy, najważniejsze jest, żebyśmy byli dostępni dla naszych dzieci i angażowali się w ich życie.

Czy dziecko ma prawo się nudzić? Oczywiście! To kolejny z popularnych mitów, które powodują, że współczesne dzieciaki mają plany dnia wypełnione co do godziny. Tymczasem nuda jest dobra dla dziecka. Pobudza kreatywność, ułatwia porządkowanie wiedzy, panowanie nad emocjami. Czy w takim razie zapewnić dziecku tyle swobody, ile zechce? Również nie! Rolą rodzica jest zapewnienie maluchowi bezpieczeństwa, dlatego w przypadku udzielania mu swobody, warto zachować pewną dozę zdrowego rozsądku!

Wychowanie dzieci to niełatwe zadanie, które wymaga ciągłego uczenia się i dostosowywania. Ważne jest, abyśmy rozpoznali i przełamali szkodliwe mity, które mogą prowadzić do frustracji i niezdrowej presji. Pamiętajmy, że każde dziecko jest inne i potrzebuje indywidualnego podejścia. Bądźmy cierpliwi, otwarci na naukę i gotowi do radzenia sobie z wyzwaniami, jakie niesie ze sobą rodzicielstwo. Tylko w ten sposób możemy stworzyć zdrowe relacje z naszymi dziećmi.